Niniejsza pierwsza notatka informacyjna dotycząca prawa rynku wewnętrznego (NADMI) poświęcona jest swobodnemu przepływowi osób, a w szczególności obywatelstwu europejskiemu. W 2016 roku "obywatelstwo przemieszczania się[1]" nadal wykraczało poza czysto ekonomiczną logikę. Zgodnie z wcześniejszym orzecznictwem, w wyrokach dotyczących swobody przemieszczania się obywateli europejskich kierowano się troską o zachowanie użytecznego skutku art. 20 i 21 TFUE. Problem ten można dostrzec w szczególności w odniesieniu do prawa pobytu obywateli państw trzecich, którzy są członkami rodziny obywatela europejskiego, oraz w ochronie obywatela europejskiego, wobec którego skierowano wniosek o ekstradycję do państwa trzeciego. Możliwe są jednak pewne ograniczenia skutków obywatelstwa europejskiego - zgodnie z zasadą proporcjonalności - w dziedzinie solidarności społecznej, gdy zagrożone są zasoby finansowe państw członkowskich, oraz w dziedzinie transkrypcji nazwisk, gdy zagrożone są podstawowe zasady konstytucyjne.

Ta część NADMI. 1 zatytułowany: Obywatelstwo w ruchu, obywatelstwo w ruchu:

Konsolidacja orzecznictwa w zakresie prawa pobytu obywateli państw trzecich będących członkami rodziny obywatela europejskiego

• TSUE, Gr. ch., 13 września 2016 r., CS, nr C-304/14, EU:C:2016:674 TSUE, Gr. ch., 13 września 2016 r., Rendón Marín, nr C-165/14, EU:C:2016:675 TSUE, 1. ch., 30 czerwca 2016 r., NA, nr C-115/15, EU:C:2016:487

Granice solidarności społecznej dla obywatela europejskiego korzystającego ze swobody przemieszczania się:

• TSUE, 1. izba, 25 lutego 2016 r., García-Nieto i inni, nr C-299/14, EU:C:2016:114 TSUE, 1. izba, 2 czerwca 2016 r., Komisja przeciwko Niderlandom, nr C-233/14, EU:C:2016:396

Granice zachowania tożsamości obywatela europejskiego korzystającego ze swobody przemieszczania się:

• TSUE, II Ch. z dnia 2 czerwca 2016 r., Bogendorff von Wolffersdorff, nr C-438/14, EU:C:2016:401

Ochrona przed ekstradycją obywatela europejskiego korzystającego ze swobody przemieszczania się:

• TSUE, Gr. ch., 6 września 2016 r., Petruhhin, C-182/15, EU:C:2016:630